Devlet müdafaasındaki kızlar, hayallerindeki kıyafetleri tasarlayıp tiyatro gösterisinde sergiledi

İstanbul Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü ve Kalpten Kalbe Derneği, muhafaza altındaki kız çocuklarının dikiş öğrenmesi gayesiyle “Hayallerimizi Dikiyoruz” projesini başlattı.

Proje kapsamında, Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığına bağlı Atatürk Çocuk Meskenlerinde müdafaa altında bulunan 10 kız çocuğu, “Bir vakitler yalnızca hayal kurabiliyorduk, artık o hayalleri dikeceğiz.” diyerek, kendilerini yine şekillendirecekleri bir yola çıktı.

Dikiş makinesinin başına oturan kızlar, 6 ay süren atölye çalışmalarının akabinde hayallerindeki elbiseleri dikti.

İç dünyalarına da dokunarak tasarladıkları elbiseleri giyerek sahneledikleri tiyatro gösterisinde, bu süreçte yaşadıklarını, uğraşlarını, hayata karşı duruşlarını anlatan kız çocukları, düzenlenen defileyle de kıyafetlerini sergiledi.

“Bu proje çok önemli”

İstanbul Aile ve Toplumsal Hizmetler Vilayet Müdürü Ömer Turan, AA muhabirine yaptığı açıklamada, devlet müdafaasına alınan çocukların hayata hazırlanması, bir muvaffakiyet hikayesiyle yetişmesinin en büyük mefkureleri olduğunu söyledi.

Turan, bu kapsamda birçok faaliyetleri bulunduğunu söz ederek, şöyle konuştu:

“Kızlarımızın geleceğe daha itimatla bakmasını sağlayacak, öz inancını artıracak, onların marifetlerine uygun halde hayatlarına istikamet verebilecek çalışmaların içinde olmak çok değerli. Gençlerimizin hayata hazırlanması ve bu devirde gerçek adımları yanlışsız bireylerle atma gayesiyle yola çıktık. Bu proje çok değerli. Hem ruh dünyalarını görmek hem hislerini dışa yansıtabilecekleri bir ortamı sergilemek ve bunu fiziken de yaşamaları onlarda unutulmaz bir gün ve deneyime neden oldu, çok önemli bir öz itimat de kazanmış oldular.”

Çocukların müdafaa altına alındığı andan itibaren hayatlarının her periyodunda yanlarında olduklarını vurgulayan Turan, onlara her türlü dayanağı verdiklerini kaydetti.

Turan, muhafaza altında olan ve çok uygun yerlere gelen birçok kişinin bulunduğuna işaret ederek, “Çocukluk periyodunda atılan temellerin hakikat atılması halinde atletlerimiz, sanatkarlarımız, tiyatrocularımız, çok farklı alanlarda üniversite okuyan, hayatı başaran kızlarımız, erkeklerimizin kazanımlarını yaşamaya başladık. Emeklerin zayi olmadığı, onların yaptığı çalışmalarla da ortaya konulmuş oluyor. Bu da vatanımız, milletimiz, kendisi için ve toplum için de çok büyük kar.” dedi.

“Küçücük bir suda boğulmaktan daha âlâ değil mi?”

Koruma altındaki kızlardan J, hayalini hayata geçirdiği için çok memnun olduğunu, başardığı için de kendisiyle gurur duyduğunu söyledi.

J, “Tasarım yaparken beni en çok heyecanlandıran şey, kendime tasarlayabileceğim şeyleri öğrenmek oldu, bu bana kar oldu. Dizaynlar yapıp giyebilirim, satabilirim, diğerlerine ikram edebilirim.” sözlerini kullandı.

Sahnede tiyatro yapacaklarını düşünmediğini, duyunca çok heyecanlandığını anlatan J, şöyle konuştu:

“Bunu yapmak çok hoştu. Gösterimizle, tasarımlarımızla insanlara şunu söyledik, ‘Biz vazgeçmedik, denedik ve hepimiz başardık. Siz de vazgeçmeyin, deneyin hepiniz bir arada başarın.’ Bir kişi hayalinden vazgeçerse, o hayalini suya atar sarfiyat. Küçücük bir suda boğulmaktansa kocaman bir denizde boğulmak daha düzgün değil mi? Küçük bir suda boğulunca, ‘Küçücük yerde boğulmuş ne olacak ki.’ derler fakat daha büyük bir işin başında düşmeden, dimdik durup hayalini o suya atabilmek daha hoş bir şey.”

“Tasarımım söz olsaydı ‘Doğanın Neşesi’ olurdu.” diyen J, kelamlarını şöyle sürdürdü:

“Doğa dediğim şey tüm varlık, sevinç dediğim de ben. Tabiattan sevinç almak, aldığını geri vermek, aldığını kullanıp farklı bir tarafıyla vermek hoş bir şey. Hayallerinizin peşinden koşun, asla vazgeçmeyin, koşmayı bırakırsanız yeniden sonunda pişman olacak kişi siz olursunuz. Yaşlı olsun, genç olsun, çocuk olsun, ne olursa olsun kimse hayallerinden vazgeçmesin. Hayal kurmak çok hoş bir şey değil mi? O hayallerin içine girip geri çıkmak hoş bir şey.”

“Sanki içimdeki beni tekrar dikiyordum”

Koruma altındaki kızlardan 16 yaşındaki C, en büyük hayalinin oyunculuk olduğunu anlattı.

Çalışmanın 6 ay sürdüğünü ve çok heyecanlı olduklarını tabir eden C, şunları söyledi:

“Bazen çok sıkıldık, güçlü bir süreç oldu. Hayallerimiz vardı, bunu ilmek ilmek diktik, hayallerimizi üzerimize giydik, bunu başardık. Zorlandık, yaptık, yapamadık derken sonunda başardık. Sonucu çok hoştu. Elbisemi giydiğime çok memnun oldum, hayalimi diktim ben. Birinci dikişim çok yamuktu lakin pes etmedim, her ilmekte daha uygun hissettim kendimi. Güya içimdeki beni yine dikiyordum. Bu yalnızca bir defile değil, bu, gölgelerden çıkan ışığımızın, suskunken kurduğumuz hayallerin, görünmeyen emeğin, sabrın, dostluğun ve tekrar doğuşun sahnesi.”

“Elbisemin ismi Karanlıktan Doğan Işık”

12 yaşındaki H. ise kursa başlarken biraz heyecanlı olduklarını belirterek, “Bitirdikten sonra çok hoş oldu. Bir işe başlarken ‘Olmayacak.’ demek yerine ‘Olacak.’ diye başlamak gerek. Burada tiyatro gösterisi yaptık, biraz heyecanlandık. Elbisemi dikerken aslında hoş bir şey olacağını biliyordum. Kendi rengini bulmakta zorlandım lakin hislerimizle istediğimiz renk ortaya çıkıyormuş. Bu işe ‘Yapamam.’ diye başladım lakin hayal gücümü ortaya koydum ve iş gelişti, geliştikçe de ortaya hoş bir şey çıktı.” dedi.

Tiyatro gösterisi için sahneye çıktığında çok heyecanlandığını lisana getiren H, şunları kaydetti:

“Çabaladığım ve yaptığım, tanımadığım insanlara gösterebildiğim için keyifli oldum. Elbisemin ismi ‘Karanlıktan Doğan Işık.’ Zira karanlıkta parlayan biri olması lazım, o kişinin de kendim olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden elbiseme bu ismi verdim. 10 kız yola çıktığımızda birbirimizle çok samimi değildik lakin birlikte hayaller edindik, hoş şeyler kurduk. Tiyatrodaki iğne batma olayı, anlattığımız her şey bu süreçte yaşadıklarımızdı.”

About The Author

admin

See author's posts